Ανεξήγητα αισθήματα και EFTΜία αγωνία για κάτι… αλλά τι; Μία ανησυχία, χωρίς να υπάρχει κάποια σκέψη… Μία πιο έντονη αίσθηση καρδιακών παλμών που μπορεί την ονοματίσουμε «άγχος», ή «σαν κάτι να μην πάει καλά», χωρίς εμφανή αιτία και αφορμή… Ένα ρίγος στη ραχοκοκαλιά που μας πιάνει με την είσοδο σε ένα μέρος, ή με την θέαση ενός ατόμου, ακόμα και άγνωστου, που δεν εξηγείται… Μία αίσθηση καύσου στην επιδερμίδα, χωρίς να κάνει υπερβολική ζέστη, χωρίς να έχουμε πυρετό… Ανεξήγητα αισθήματα που γίνονται αντιληπτά από τις σωματικές αισθήσεις, ενίοτε έντονα, κατά περίπτωση συνεχή ή επαναλαμβανόμενα, ή άλλα που ήρθαν και έφυγαν απροειδοποίητα… Ασφαλώς δεν γίνεται να γνωρίζουν όλοι με ποιους τρόπους και για ποιους λόγους ο εγκέφαλός μας και το νευρικό μας σύστημα έχουν μία απαράμιλλη ικανότητα να δημιουργούν, να συντηρούν και να αναδεικνύουν τέτοια ανεξήγητα αισθήματα. Συχνά οι μηχανισμοί αυτοί μελετώνται και περιγράφονται στα άδυτα, για τον μέσο νου, της Βιολογίας και των Νευροεπιστημών, ενώ η Ψυχολογία, η Φιλοσοφία και άλλες θεωρητικές και πρακτικές προσεγγίσεις προσπαθούν να τα φέρουν πιο κοντά στην κατανόηση και την αποδοχή. Κάποιοι εύκολα εφευρίσκουν ή υιοθετούν για τέτοια ανεξήγητα αισθήματα κάποιες μεταφυσικές ερμηνείες (που μπορεί και να ισχύουν, δεν είμαι ειδικός για τις απορρίψω αδιακρίτως!), ή τελικά προσπαθούν να τα αγνοήσουν, αφού «δεν βγάζουν νόημα». Αρκετοί αγχώνονται, προβληματίζονται πολύ, σκέφτονται δυσάρεστα σενάρια και εκφοβιστικές πιθανές εξηγήσεις, που επιβαρύνουν συναισθηματικά, που ανακυκλώνονται, που μπερδεύουν την κατάσταση. Και φτάνουμε έτσι κάποιες φορές στο σημείο να λέμε ότι «φταίνε οι αρνητικές σκέψεις» για κάποια ανεξήγητα αισθήματα, ενώ αυτά ουσιαστικά προηγήθηκαν των σκέψεων που προσπαθούν να τα εξηγήσουν και οι «αρνητικές σκέψεις» της στιγμής είναι απλώς η, σαφώς αποτυχημένη, προσπάθεια του σκεπτόμενου μέρους του εγκεφάλου μας να τα διαχειριστεί. Μάλιστα οι «θετικά σκεπτόμενοι» από τη φύση τους μπορεί να αγχωθούν ακόμα περισσότερο από ανεξήγητα δυσάρεστα αισθήματα! Και αυτά να εξελιχθούν κατά περίπτωση ακόμα και σε κρίσεις άγχους και πανικού, ιδίως όταν παραμένουν χωρίς ουσιαστική αντιμετώπιση… Το να ονοματίσουμε ένα ανεξήγητο αίσθημα ως συγκεκριμένο συναίσθημα π.χ. «αγωνία», «ανησυχία», «εκνευρισμό», κ.ο.κ. μας καθησυχάζει, αλλά δεν αλλάζει την ουσία του και, συχνά, ούτε και την έντασή του. Η «εξήγηση», το να φτιάξουμε μία ιστορία γύρω από αυτό, είναι που θα μας καθησυχάσει και, κατά περίπτωση, μπορεί να το κάνει ηπιότερο, αλλά και πάλι συνήθως δεν το αφαιρεί εντελώς. Και παλεύουμε έτσι με σκέψεις, με αναζητήσεις, με εκλογικεύσεις, ακόμα και με θεραπείες που περιορίζονται στο πεδίο της σκέψης και της συζήτησης, ενώ η ουσιαστική και βαθιά λύση δεν είναι εκεί… Με απλά λόγια, αλλά επιστημονική σκέψη και βάση, τα ανεξήγητα αισθήματα που δεν οφείλονται σε οργανικά προβλήματα, βλάβες και παθήσεις του οργανισμού, μπορεί να οφείλονται σε ασυνείδητα εναύσματα (triggers), σε σωματοποιήσεις ή σε στρες. Τι είναι ένα ασυνείδητο έναυσμα και πώς λειτουργεί; Π.χ. ένας χώρος όπου βρισκόμαστε και μοιάζει οπτικά με κάποιον άλλο χώρο όπου έχουμε βιώσει κάτι κακό ως παιδιά (αλλά δεν μας τον θυμίζει συνειδητά), διεγείρει μία συναισθηματική αντίδραση π.χ. φόβο που περιλαμβάνει και το ανεξήγητο αίσθημα π.χ. ρίγος. Απλώς επειδή δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε το έναυσμα ή/και τη σύνδεση με τις συναισθηματικές καταγραφές μας, το αίσθημα φαίνεται ανεξήγητο! Έτσι π.χ. μπορεί να μας εκνευρίσει κάποιος που βλέπουμε για πρώτη φορά, απλά και μόνο επειδή έχει το βλέμμα κάποιου άλλου που μας έχει προκαλέσει προβλήματα. Ένα αίσθημα που προκαλείται από ένα ασυνείδητο έναυσμα, θα σταματήσει όταν αφαιρεθεί το έναυσμα, π.χ. όταν φύγουμε από τον χώρο που το διεγείρει. Πώς ανακαλύπτουμε το έναυσμα για να το αφαιρέσουμε; Τι είναι αυτό που πραγματικά «ενοχλεί»; Αλλά και να το αφαιρέσουμε, αυτό δεν είναι απαλλαγή από πιθανό πρόβλημα, από πιθανό αποθηκευμένο ή συσσωρευμένο συναισθηματικό φορτίο που διεγείρεται με το έναυσμα, είναι απλώς αποφυγή. Και πώς ανακαλύπτουμε αν και τι είδους φορτίο υπάρχει; Τι είναι π.χ. αυτό που κάνει τον συγκεκριμένο χώρο έναυσμα συναισθηματικής αντίδρασης; Και αν το ανακαλύψουμε, πώς το αφαιρούμε μόνιμα, χωρίς απλά να το «τακτοποιήσουμε»; Και αν είναι κάποιο ψυχικό τραύμα; Ένα αίσθημα που οφείλεται σε σωματοποίηση, δεν χρειάζεται κάποιο έναυσμα για να εκδηλωθεί και να παραμείνει. Εδώ οι μηχανισμοί δημιουργίας και εκδήλωσης είναι και πιο πολύπλοκοι. Η σωματοποίηση είναι συσσώρευση συναισθηματικής ενέργειας στο νευρικό σύστημα, που με κάποιους τρόπους παγιδεύεται, ανακυκλώνεται, «κρύβεται» και επανεμφανίζεται σε μία προσπάθεια του συστήματος να τη διαχειριστεί. Και μπορεί να γίνει αντιληπτή με διαφορετικές εκδηλώσεις, με διαφορετικά αισθήματα. Οι σωματοποιήσεις μάλιστα μπορεί να φτάνουν στο βαθμό πόνου ή περιορισμού κινητικότητας, οπότε δεν μοιάζουν πλέον με αισθήματα. Αλλά πολλές σωματοποιήσεις, είτε λόγω τύπου π.χ. τακτικό αίσθημα παλμών, είτε επειδή είναι σε μία αρχική, πιο ήπια μορφή πριν εξελιχθούν σε πόνο π.χ. ελαφρά πίεση στο κεφάλι που μπορεί να εξελιχθεί σε πονοκέφαλο, μοιάζουν με συναισθηματικές εκδηλώσεις, π.χ. το αίσθημα παλμών με ανησυχία και η πίεση στο κεφάλι με θυμό. Και μπορεί οτιδήποτε τέτοιο να το ονομάζουμε αδιακρίτως «άγχος»! Και πώς ανακαλύπτουμε αν έχουμε κάποια σωματοποίηση; Πώς βρίσκουμε αν κάποια αισθήματα φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους τελικά συνδέονται και είναι διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας συσσωρευμένης ενέργειας; Και πώς απο-συσσωρεύουμε αυτήν την ενέργεια, για να εξαλειφθεί η σωματοποίηση και να αφαιρεθεί το δυσάρεστο αίσθημα; Και μόνιμα; Το στρες είναι και αυτό μία πηγή σωματικών αισθημάτων, ενίοτε έντονων και σχεδόν πάντα ενοχλητικών. Είναι μία ειδική σωματική κατάσταση εσωτερικής εγρήγορσης και πίεσης, που όταν υπάρχει σε έντονο βαθμό γίνεται και πιο εύκολα αντιληπτό, ενώ όταν είναι σε μικρό βαθμό, μπορεί και παραμείνει «αφανές». Δεν είναι αυτό που λέμε «άγχος» (που είναι ο μηχανισμός αφύπνισης, συνειδητοποίησης και πίεσης για συνειδητή σκέψη και δράση). Εντάσεις στο μυϊκό σύστημα, στο κυκλοφορικό, ακόμα και σε συγκεκριμένα όργανα λόγω στρες προκαλούν και αντίστοιχα αισθήματα, όπως ενοχλήσεις έως και πόνους σε διάφορες περιοχές του σώματος. Το στρες μπορεί να προκαλείται από διάφορες πηγές και επηρεάζεται από διαφορετικές παραμέτρους, και πολύ συχνά έχει (και) συναισθηματική βάση. Θα μπορούσαμε μάλιστα να εκλάβουμε και τις σωματοποιήσεις ως μορφές τοπικού στρες, καθότι φαίνεται να εμπλέκουν τον ίδιο μηχανισμό εκδήλωσης, αλλά καλύτερα να αντιμετωπίζουμε το στρες ως μία ξεχωριστή κατάσταση, πιο σύνθετη. Ανεξήγητα αισθήματα μπορούν να μας αποκαλύψουν μία κατάσταση υπερβολικού στρες που αλλιώς θα περνούσε απαρατήρητη. Και πώς ανακαλύπτουμε τι προκαλεί το συγκεκριμένο στρες; Και πώς να μειώσουμε την πρόκλησή του, αν αντί να μας βοηθάει, μας δημιουργεί πρόβλημα; Αν κάποιος θέλει πραγματικά να γίνει καλά σε αυτές τις περιπτώσεις, και όχι να λάβει μέτρα προσωρινής ανακούφισης όπως ουσίες, χάπια, απόσπαση προσοχής κ.ά. (όπως περιγράφω στο βιβλίο μου «EFT Τεχνικές Συναισθηματικής Απελευθέρωσης»), που μπορεί να κρύψουν το πρόβλημα και αυτό σταδιακά να χειροτερεύσει, χρειάζεται δουλειά! Και το EFT μπορεί να κάνει αυτήν τη δουλειά με εξαιρετικό τρόπο! Να αποκαλύψει, να κατευνάσει αλλά και να αφαιρέσει, να διορθώσει, να επαναφέρει ισορροπίες, στο ενεργειακό και στο συναισθηματικό πεδίο, , με σημαντικές ωφέλειες και στο σώμα! Χωρίς καν να εμπλέξει ιδιαίτερα τη σκέψη και να παρασυρθεί από αυτήν σε δρόμους προσωρινής ή επιφανειακής ρύθμισης, «τακτοποίησης»… Το EFT βοηθάει εδώ πολύ ως εργαλείο αυτοβοήθειας, με την κατάλληλη εκπαίδευση. Σε δύσκολες περιπτώσεις και, ακόμα περισσότερο, όταν υπάρχουν χαρακτηριστικά πιθανών διαταραχών της διάθεσης, όπως κρίσεις πανικού, γενικευμένο άγχος, κατάθλιψη κ.ά. εκεί χρειάζεται να εφαρμόζεται από επαγγελματία ειδικό (Practitioner), αν ταιριάζει και στο βαθμό που μπορεί να βοηθήσει.
Υπάτιος Βαρελάς
|
Αρχική σελίδα > Πληροφόρηση > Άρθρα για το EFT > Ανεξήγητα αισθήματα και EFT |
 |  |